O Δημήτριος Βαλτής γεννήθηκε στα Λαγκάδια Γορτυνίας το 1917. Oλοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Βαρβάκειο Γυμνάσιο Αθηνών και το 1935 άρχισε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1940, διέκοψε τις σπουδές του και πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο. Το 1941 έλαβε το πτυχίο της Ιατρικής και εργάστηκε ως εσωτερικός βοηθός στην Α' Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό τον Καθηγητή Σπ. Λιβιεράτο. Μετά την απελευθέρωση στρατεύθηκε εκ νέου και το 1948 τοποθετήθηκε στο 403 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης διορισθείς συγχρόνως ως βοηθός στην Β' Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υπό τον Καθηγητή Ε. Παναγιωτόπουλο. Το 1950 έγινε επιμελητής της ίδιας κλινικής και κατά την περίοδο 1951-1954 μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης επί των νόσων των νεφρών και του αίματος και των συναφών εργαστηριακών μεθόδων. Το 1954 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και αναγορεύτηκε Υφηγητής της Ιατρικής Σχολής. Το 1961 εξελέγη Καθηγητής της Α' Παθολογικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, την οποία οργάνωσε με υποδειγματικό τρόπο. Δημιούργησε Τμήμα Τεχνητού Νεφρού και περιτοναϊκών διυλίσεων, η ανάπτυξη του οποίου επέτρεψε αργότερα, το 1968, την πραγματοποίηση της πρώτης επιτυχούς νεφρικής μεταμόσχευσης στην Ελλάδα. Παράλληλα, δημιούργησε αιματολογικό τμήμα και εργαστήριο ραδιοϊσοτόπων με ευρείες εφαρμογές στην ενδοκρινολογία και την αιματολογία. Διετέλεσε Κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής κατά την περίοδο 1968-1969. Υπήρξε εκ των ιδρυτών και διετέλεσε Πρόεδρος πολλών Επιστημονικών Εταιρειών, όπως της "Ελληνικής Νεφρολογικής Εταιρείας", της "Εταιρείας Αντιυπερτασικού Αγώνος" και άλλων. Στην "Ιατρική Εταιρεία Θεσσαλονίκης" διετέλεσε Πρόεδρος κατά τα έτη 1969-1971. Διετέλεσε επίσης μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου Βορείου Ελλάδος, του Ανώτατου Υγειονομικού Συμβουλίου και πολλών άλλων Επιτροπών. O Δ. Βαλτής απεβίωσε το 1973.