ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ Χρονολογίες 1928,1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934
O Θεμιστοκλής Σακελλαρίδης γεννήθηκε στη Βέροια το 1879. Oλοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές το 1899 στη Θεσσαλονίκη και φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας, μετά τη λήψη του πτυχίου του, αναγορεύτηκε το 1905 διδάκτορας. Ειδικεύτηκε στη Δερματολογία - Αφροδισιολογία και ακολούθως εργάστηκε επί τριετία στο Νοσοκομείου Saint Louis στο Παρίσι. Στη Θεσσαλονίκη εγκαταστάθηκε το 1908 και άρχισε να ασκεί το επάγγελμα του ιατρού με ιδιαίτερη επιτυχία. Μετά την πάροδο λίγων ετών, επισημαίνοντας τη σημασία της Ακτινολογίας στη διαγνωστική και τη θεραπευτική προσέγγιση των ασθενών, αποφάσισε να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο κλάδο της ιατρικής, ο οποίος είχε αρχίσει να εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς. Μετέβη προς τούτο εκ νέου στη Γαλλία και μαθήτευσε στο Νοσοκομείο Salpetriere στο πλευρό του Καθηγητή Zimmern. Το 1913 επανήλθε στη Θεσσαλονίκη και ίδρυσε το πρώτο Ακτινολογικό Εργαστήριο όχι μόνο της πόλης, αλλά και ολόκληρης της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας. Κατά τη διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ως ιατρός ακτινολόγος του Β' Στρατιωτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Μετά την αποστράτευσή του ανέλαβε τη διεύθυνση του νεοϊδρυθέντος Ακτινολογικού Τμήματος του Δημοτικού Νοσοκομείου και εργάστηκε στη θέση αυτή μέχρι το 1928 αμειβόμενος αντί ελαχίστου αντιμισθίου. Συνδέθηκε με στενή φιλία με τον ιατρό Βασίλειο Νομικό, με τον οποίο συναποφάσισαν την έκδοση επιστημονικού περιοδικού υπό τον τίτλο "Ελληνική Ιατρική". Το περιοδικό αυτό, του οποίου η έκδοση συνεχίζεται επιτυχώς μέχρι σήμερα, ξεκίνησε την κυκλοφορία του υπό αντίξοες συνθήκες, για να καταξιωθεί σύντομα ως περιοδικό κύρους και ευρύτατης αποδοχής. Μετά το θάνατο του Β. Νομικού, ο Θ. Σακελλαρίδης ανέλαβε την επιστημονική και γενική διεύθυνση της "Ελληνικής Ιατρικής" και διατηρώντας επί δώδεκα συναπτά έτη τη θέση αυτή, ευτύχησε να συνταυτιστεί με την επιτυχή και συνεχώς ανοδική πορεία του. Ένα χρόνο μετά την ίδρυση του περιοδικού και μέσα από τις στήλες του περιοδικού, ωρίμασε η ιδέα της ίδρυσης Ιατρικής Εταιρείας με έδρα τη Θεσσαλονίκη, στην οποία τα ιδρυτικά μέλη της, τιμώντας τον Θ. Σακελλαρίδη, τον εξέλεξαν Πρόεδρο του Διοικητικού της Συμβουλίου, θέση την οποία διατήρησε με επιτυχία επί επτά συναπτά έτη. Όταν έκρινε, ότι η ενδυνάμωση της Εταιρείας είχε επιτευχθεί, αποχώρησε από τη διοίκησή της αναγορευόμενος παμψηφεί ως επίτιμος Πρόεδρός της. Από το 1926 μέχρι του θανάτου του διατέλεσε Πρόεδρος του παραρτήματος της Θεσσαλονίκης του "Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού" και κατά τη διάρκεια της θητείας του, μεταξύ πολλών άλλων, πέτυχε την ανοικοδόμηση σύγχρονου σταθμού πρώτων βοηθειών στην είσοδο του λιμένος της Θεσσαλονίκης, ο οποίος λειτουργεί αδιάλειπτα και επιτυχώς μέχρι σήμερα, παρέχοντας σημαντικές υγειονομικές και ιατρικοεκπαιδευτικές υπηρεσίες. Εργάστηκε με ζήλο για την ίδρυση συνδικαλιστικών ιατρικών οργάνων και υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος του "Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης". Εργάστηκε επίσης για τη δημιουργία "Ταμείου Συντάξεως και Αυτασφάλισης Υγειονομικών", ενώ διετέλεσε για δύο περιόδους Δημοτικός Σύμβουλος και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Παράλληλα, προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στην "Ανωτάτη Ενοριακή Αντιπροσωπεία" και στα "Κοινοτικά Ευαγή Ιδρύματα". O Θ. Σακελλαρίδης απεβίωσε το 1938, καταλείποντας αξιοζήλευτο έργο στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης και σημαντικές υποθήκες στον ιατρικό κόσμο της πόλης.
